Η ζωή μου ενδιαφέρει το Θεό;
Μερικά πρωινά ο κόσμος μοιάζει παράδεισος. Ξυπνάς, παίρνεις αναπνοή μπροστά στο παράθυρο και βλέπεις τις χρυσές ακτίνες να χρωματίζουν τα δέντρα. Μερικές φορές η ζωή φαίνεται τόσο πολύτιμη: το πρόσωπο ενός αγαπημένου φίλου καθώς σε χαιρετάει, ένα υπέροχο μουσικό κομμάτι που ταιριάζει απόλυτα με τη διάθεσή σου, η απρόσμενη τρυφερότητα ενός μικρού παιδιού.
Άλλο πρωινό πάλι ο κόσμος φαίνεται σαν ένας φρικτός τόπος. Σε ταρακουνάνε οι τίτλοι της εφημερίδας που κραυγάζουν για μια ακόμη βομβιστική ενέργεια η οποία ακρωτηρίασε ή τύφλωσε ένα παιδάκι, ακόμη ένα φονικό επεισόδιο με το δέκατο θύμα του, ακόμη μια πείνα ή ένας πόλεμος ή ένας σεισμός. Υπάρχουν στιγμές που τίποτε πια δεν κάνει εντύπωση, τίποτε δε φαίνεται δίκαιο. Ακούς για νεαρούς ιεραποστόλους που φονεύθηκαν από ιθαγενείς, ενώ παράλληλα μαθαίνεις ότι τα αφεντικά της μαφίας καλοπερνούν με τα εγγόνια τους σε πολυτελείς βίλες.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι νόημα μπορούμε να βγάλουμε από τον θαυμάσιο και συνάμα τρομερό κόσμο μας; Ο Θεός έχει κάποιο σκοπό γι’ αυτόν; Γιατί είμαστε εδώ; Η ζωή μου ενδιαφέρει πραγματικά το Θεό ή είμαι απλώς το ελάχιστο γρανάζι σε κάποια τεράστια κοσμική μηχανή;
1. Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΕΝΑΝ ΤΕΛΕΙΟ ΚΟΣΜΟ
Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο Αρχιτέκτονας και Σχεδιαστής όλων όσα υπάρχουν, από τα αστρικά συστήματα μέχρι τα φτερά της πεταλούδας.
Πόσον καιρό διέθεσε ο Θεός για να επιτελέσει αυτό το μεγαλειώδες θαύμα της δημιουργίας;
«Με τον λόγον του Κυρίου έγειναν οι ουρανοί, και διά της πνοής του στόματος αυτού πάσα η στρατιά αυτών . . . Διότι αυτός είπε, και έγεινεν. αυτός προσέταξε, και εστερεώθη.» Ψαλμοί [λγ΄] 33:6-9.
Ο Θεός απλώς μίλησε, και τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια συγκεντρώνονται να υπακούσουν στο θέλημά Του. Είναι πρόδηλο ότι ο Θεός δε χρειάσθηκε μακρόχρονη περίοδο για να επιτελέσει τις προθέσεις Του. Περιορίζουμε τη δύναμή Του αν πούμε ότι απαιτήθηκαν εκατομμύρια χρόνια για να επιφέρει την εξέλιξη του κόσμου ή των δημιουργημάτων επάνω σε αυτόν. Μπορεί να χρησιμοποιήσει το χρόνο, αν το κρίνει, ή να ενεργήσει χωρίς αυτόν.
2. ΕΞΙ ΗΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΤΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ
Πόσον καιρό αποφάσισε ο Θεός να διαθέσει για να δημιουργήσει τον κόσμο μας;
«Εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς. εν δε τη ημέρα τη εβδόμη κατέπαυσε. διά τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέραν του σαββάτου, και ηγίασεν αυτήν.» Έξοδος [κ΄] 20:11.
Ο αιώνιος, παντοδύναμος Δημιουργός μπορούσε να είχε διαμορφώσει τον κόσμο σε μια στιγμή «διά της πνοής του στόματος αυτού». Αλλά όταν αποφάσισε να δημιουργήσει τον κόσμο, θέλησε να διαθέσει έξι ημέρες για να τον κάνει. Δεν Του χρειαζόταν έξι ημέρες. έξι λεπτά ήταν αρκετά, ή και δευτερόλεπτα.
Το πρώτο κεφάλαιο της Βίβλου, Γένεσις, περιγράφει τι ο Θεός δημιούργησε σε κάθε ημέρα της δημιουργικής εβδομάδας.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ | |
Πρώτη Ημέρα: | φως - διαδοχή νύχτας, ημέρας |
Δεύτερη Ημέρα: | ατμόσφαιρα της γης |
Τρίτη Ημέρα: | ξηρά, βλάστηση |
Τέταρτη Ημέρα: | εμφανίζονται ήλιος, φεγγάρι, άστρα |
Πέμπτη Ημέρα: | πουλιά, ψάρια |
Έκτη Ημέρα: | ζώα, άνθρωποι |
Έβδομη Ημέρα: | το Σάββατο |
Ποια αριστουργηματική κορωνίδα της δημιουργίας έφερε σε ύπαρξη ο Θεός την έκτη ημέρα;
«Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών. και ας εξουσιάζη . . . επί πάσης της γης . . . Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν. άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.» Γένεσις [α΄] 1:26,27.
Ο Θεός αποφάσισε να δημιουργήσει άτομα όπως τον εαυτό Του, που να έχουν λογική, αίσθημα, αγάπη. Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη είναι πλασμένη «κατ’ εικόνα Θεού». Αυτά είναι τα πρώτα καλά νέα από τη Γραφή που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τον εαυτό μας.
«Έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.» Γένεσις [β΄] 2:7.
Την έκτη ημέρα ο κόσμος είχε πλημμυρίσει από φυτά και ζώα, και ο Θεός ήταν έτοιμος να εισάγει το αριστούργημα της δημιουργίας Του. ο Παντοδύναμος δημιούργησε το σώμα του Αδάμ από το χώμα της γης. Και όταν εμφύσησε «πνοήν ζωής» στους μυκτήρες του, ο άνθρωπος έγινε «ψυχή ζώσα» - δηλαδή ήρθε στη ζωή.
Ο Θεός ονόμασε τον πρώτο άνθρωπο Αδάμ, μια λέξη που απλώς σημαίνει «άνθρωπος». Και για να ολοκληρώσει το δημιουργικό έργο Του με ανθρώπους κατά την εικόνα Του, ο Θεός έκανε την πρώτη γυναίκα και την ονόμασε Εύα που σημαίνει «ζωή». Σαν πρώτο δώρο Του ο Θεός δημιούργησε την ανθρώπινη συντροφικότητα.
Μόλις βγήκαν από τα χέρια του Θεού, ο Αδάμ και η Εύα αντανακλούσαν την εικόνα Του. Ο Ύψιστος μπορούσε να είχε προγραμματίσει υπάρξεις να περιφέρονται ευχαριστημένοι στον κήπο της Εδέμ και να υψώνουν τα χέρια τους σε ένδειξη λατρείας. Μπορούσε να είχε δημιουργήσει ηθοποιούς να παίζουν αψεγάδιαστους ρόλους γι’ Αυτόν. Αλλά ο Θεός ήθελε περισσότερα: την αληθινή σχέση. Τα ζώα μπορούν να χτίσουν φωλιά, αλλά δεν μπορούν να συνεχίσουν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Τα ρομπότ μπορούν να χαμογελάσουν, να μιλήσουν ευγενικά, ακόμη και να πλύνουν πιάτα, αλλά δεν μπορούν να αγαπήσουν.
Γι’ αυτό ο Θεός έκανε ανθρώπους. Δεν μπορούσε να τους δώσει μεγαλύτερη τιμή από του να δημιουργήσει αυτούς κατά την εικόνα Του, με την ικανότητα να σκέφτονται και να αποφασίζουν, να εκλέγουν και να θυμούνται, να καταλαβαίνουν και να αγαπούν. Ο Αδάμ και η Εύα ήταν η κορωνίδα της δημιουργίας του Θεού. Ήταν παιδιά Του και γι’ αυτό απερίγραπτα αγαπητοί.
3. Ο ΠΟΝΗΡΟΣ ΗΡΘΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΕΛΕΙΟ ΚΟΣΜΟ
Δημιουργημένοι από το Θεό, ο Αδάμ και η Εύα είχαν τα πάντα για να είναι ευτυχισμένοι. Απολάμβαναν τέλεια φυσική και διανοητική υγεία, ζώντας σε μια ωραιότατη εδεμική κατοικία σε έναν τέλειο κόσμο (Γένεσις [β΄] 2:8). Ο Θεός τους υποσχέθηκε παιδιά, την ικανότητα να έχουν δημιουργικές σκέψεις και να βρίσκουν ικανοποίηση στα έργα των χεριών τους (Γένεσις [α΄] 1:28). Είχαν την εμπειρία της καθημερινής προσωπικής συντροφιάς με το Δημιουργό τους. Κανένα ίχνος στεναχώριας, φόβου, ασθένειας δεν κατέστρεφε τις ευδαίμονες μέρες τους.
Ακόμη και τώρα, κατά διαστήματα συλλαμβάνουμε κάποια ηχώ από την αρχική Εδέμ σε στιγμές που η ζωή φαίνεται απερίγραπτα πολύτιμη. Αλλά τι συμβαίνει με την άλλη πλευρά της ζωής; Πώς ο κόσμος τόσο απότομα μεταβλήθηκε σε τόπο συμφοράς και τραγωδίας; Το δεύτερο και το τρίτο κεφάλαιο της Γένεσης μας μιλούν για όλη την ιστορία πώς η αμαρτία μπήκε στον κόσμο. Διάβασέ τα κάποια στιγμή. Εδώ υπάρχει μόνο συνοπτικά το περιεχόμενό τους.
Κάποτε, αφού ο Θεός εγκατέστησε έναν τέλειο κόσμο, ο πονηρός ήρθε στον κήπο της Εδέμ να πειράξει τον Αδάμ και την Εύα για να παρακούσουν στο Δημιουργό τους. Ο Θεός είχε περιορίσει τη σφαίρα επιρροής του πονηρού σε ένα δέντρο στον κήπο - «το ξύλον της γνώσεως του καλού και του κακού». Και κατέστησε προσεκτικό το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι να είναι μακριά από αυτό το δέντρο και να μη φάει από τον καρπό του, γιατί το αποτέλεσμα θα ήταν θάνατος.
Αλλά μια μέρα η Εύα περιφερόταν γύρω από το απαγορευμένο δέντρο. Ο πονηρός αμέσως αποδύθηκε στο σκοτεινό έργο του. Διατεινόταν ότι ο Θεός της λέει ψέματα και πως αν έτρωγε από τον καρπό του δέντρου δε θα πέθαινε, αλλά θα γινόταν σοφή σαν το Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό. Μέχρι τότε, ο Αδάμ και η Εύα ήξεραν μόνο το καλό. Κατά τρόπο τραγικό η Εύα επέτρεψε στον πονηρό να συζητήσει μαζί της, και μετά αυτή και ο Αδάμ δοκίμασαν τον απαγορευμένο καρπό - σπάζοντας έτσι το δεσμό εμπιστοσύνης και υπακοής τους στο Θεό.
Ο Θεός είχε προγραμματίσει για τον Αδάμ και την Εύα να κυβερνούν όλο τον κόσμο ως διαχειριστές των δημιουργημάτων Του (Γένεσις [α΄] 1:26). Επειδή παρέβησαν την υπόσχεσή τους προς το Θεό - και κάνοντάς το επέλεξαν το διάβολο να είναι ο νέος αρχηγός τους - έχασαν τα δικαιώματα τους. Αυτό ήταν το πρώτο κρίσιμο βήμα που, κατά συνέπεια, οδήγησε τον πλανήτη στην επανάσταση κατά του Θεού. Σήμερα ο πονηρός διεκδικεί τον κόσμο σαν κτήμα του και κάνει ό,τι μπορεί για να σκλαβώσει τους ανθρώπους.
Πολλές φορές συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να κάνουμε κάτι ιδιοτελές ή ακόμη και απάνθρωπο, ενώ στην πραγματικότητα θέλουμε να κάνουμε το αντίθετο. Γιατί; Επειδή υπάρχει μια πονηρή δύναμη που δρα στον κόσμο. Ο αόρατος εχθρός - ο πονηρός - εργάζεται για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην ανηθικότητα. Πολλά από τα παράλογα, ακόλαστα εγκλήματα που διαβάζουμε με κατάπληξη, διαπράττονται από άτομα τα οποία ενσυνείδητα ή όχι πέρασαν στον έλεγχο αυτής της σατανικής δύναμης, και συλλαμβάνουν τον εαυτό τους να κάνουν πράγματα που ούτε τα είχαν φαντασθεί.
Καθώς διαβάζεις το τρίτο κεφάλαιο της Γένεσης, θα ανακαλύψεις ότι η αμαρτία οδήγησε τον Αδάμ και την Εύα φοβισμένοι να κρυφθούν από το Θεό. Η αμαρτία επηρέασε όλη τη φύση αρνητικά. Είναι σαν να έριξαν ένα βαρύ εργαλείο μέσα σε μια μηχανή που λειτουργούσε απαλά. Αγκάθια ξεπετάχτηκαν ανάμεσα στα λουλούδια. Το έδαφος υπέφερε από ανομβρία και η γεωργία έγινε κουραστική. Οι ασθένειες άρχισαν να χτυπούν όπου τύχει. Ο φθόνος και η εχθρότητα, οι υποψίες και η απληστία άρχισαν να πολλαπλασιάζουν τις ανθρώπινες αθλιότητες. Και το χειρότερο από όλα, με την αμαρτία ήρθε και ο θάνατος.
4. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ;
Η Καινή Διαθήκη αναφέρει τον πονηρό ή Σατανά περίπου 100 φορές. Η Γραφή με σαφήνεια λέει ότι ο πονηρός είναι ένα πραγματικό πρόσωπο.
Ποια εικόνα μας δίνει ο Χριστός για το χαρακτήρα του πονηρού;
«Εκείνος (ο πονηρός) ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αληθεία. διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί. διότι είναι ψεύστης, και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.» Ιωάννην [η΄] 8:44.
Όπως εξηγεί ο Ιησούς, ο διάβολος είναι ο πρωτεργάτης της αμαρτίας στο σύμπαν, ο «πατήρ» της αμαρτίας και κατά συνέπεια του φόνου και του ψεύδους.
Ο Θωμάς Κάρλαϊλ - ο μεγάλος Άγγλος φιλόσοφος, κάποτε οδήγησε τον Ράλφ Βάλντο Έμερσον σε κάποιους κακόφημους δρόμους του Λονδίνου. Καθώς περπατούσαν παρακολουθώντας σιωπηλά την αθλιότητα και την κακία γύρω τους, ο Κάρλαϊλ τελικά ρώτησε: «Πιστεύεις τώρα ότι υπάρχει διάβολος;» Πρέπει να επεκτείνουμε μια τέτοια οδοιπορία και προς τα νοσοκομεία, τις φυλακές, το κέντρο των πόλεων, ή να παρακολουθήσουμε από την τηλεόραση μάχες όπου ακρωτηριάζονται και φονεύονται αθώοι πολίτες, και τότε να ρωτήσουμε: «Πιστεύεις στην ύπαρξη του πονηρού σήμερα;»
5. Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΝ ΠΟΝΗΡΟ;
Από πού, λέει ο Ιησούς ότι ήρθε ο πονηρός;
«Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα.» Λουκά [ι΄] 10:18.
Πώς περιγράφει η Βίβλος την πτώση του πονηρού από τον ουρανό;
«Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ. ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος, και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην. και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού.» Αποκάλυψις [ιβ΄] 12:7-9.
Ο Θεός δημιούργησε τον πονηρό; Όχι! Ό,τι δημιούργησε ο Θεός είναι τέλειο. Ένας καλός Θεός δε θα κατασκεύαζε έναν πονηρό. Και ακόμη, η Γραφή δηλώνει ότι ο πονηρός μαζί με τους αγγέλους που παρέσυρε, έχασε τη θέση του στον ουρανό και ήρθε στη γη μας, όπου με ένα επιτυχημένο πραξικόπημα απέσπασε τη διαχείριση του κόσμου από τον Αδάμ και την Εύα.
Από πού ήρθε ο πονηρός; Πώς επιδίωξε την πρώτη θέση στον ουρανό;
«Ήσο χερούβ κεχρισμένον, διά να επισκιάζης. και εγώ σε έστησα. ήσο εν τω όρει τω αγίω του Θεού. περιεπάτεις εν μέσω λίθων πυρίνων. Ήσο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ’ ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι.» Ιεζεκιήλ [κη΄] 28:14,15.
Σύμφωνα με τη Γραφή, ο Θεός δε δημιούργησε τον πονηρό. Δημιούργησε έναν τέλειο άγγελο, και αυτός ο άγγελος βαθμιαία μετατράπηκε σε πονηρό. Πραγματικά, ο Σατανάς ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως ένας από τους αρχηγούς των αγγέλων, ιστάμενος δίπλα στο θρόνο του Θεού. Αλλά έπειτα αμάρτησε - «ευρέθη αδικία» σε αυτόν. Εκδιώχθηκε από τον ουρανό, και, παριστάνοντας το φίλο στον Αδάμ και την Εύα, έγινε ο πιο θανάσιμος εχθρός της ανθρωπότητας.
Όταν βλέπεις παραστάσεις του διαβόλου με κέρατα, με ουρά και με σχιστές οπλές στα πόδια, να θυμάσαι ότι η Γραφή δεν είναι τόσο αφελής. Αυτή μας λέει ότι ο μεγάλος εχθρός του Θεού κάποτε ήταν ο ωραιότερος και σοφότερος των αγγέλων.
6. ΓΙΑΤΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΑΜΑΡΤΗΣΕ;
Αν ο Θεός δημιούργησε το Διάβολο ως ένα τέλειο άγγελο, γιατί αυτός αμάρτησε;
«Πώς έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της αυγής! Συνετρίφθης καταγής, συ ο καταπατών τα έθνη! Συ δε έλεγες εν τη καρδία σου, Θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού. και θέλω καθίσει επί το όρος της συνάξεως, προς τα μέρη του βορρά. θέλω αναβή επί τα ύψη των νεφελών. θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου.» Ησαΐας [ιδ΄] 14:12-14.
Η ύπαρξη που έγινε διάβολος, στην αρχή ονομαζόταν Εωσφόρος, που σημαίνει αυτός που φέρνει την αυγή. (Εώς στα αρχαία ελληνικά σημαίνει αυγή). Για κάποιον αδιανόητο λόγο, στην καρδιά αυτού του αγγέλου η ματαιότητα και η φιλοδοξία άρχισαν να παίρνουν τη θέση της λατρείας. Το σπέρμα της περηφάνιας αναπτύχθηκε σε έμμονη ιδέα να πάρει τη θέση του Θεού. Ήδη ο Θεός του είχε δώσει μια πολύ υψηλή θέση στον ουρανό, να είναι ο αρχηγός των αγγέλων. Αλλά αυτός ήθελε ακόμη περισσότερα. Όσο αυξανόταν ο φθόνος του για το Θεό, επιζητούσε να κυριέψει το θρόνο Του.
Ο Εωσφόρος θα δούλεψε σκληρά για να πείσει και άλλες ουράνιες υπάρξεις ότι αυτός έχει καλύτερα σχέδια, ότι ο Θεός έκρυβε κάτι από αυτούς και ότι οι θείοι νόμοι ήταν περιοριστικοί. Προσπάθησε να περιγράψει το Θεό ως έναν αδιάφορο μονάρχη. Δυσφήμισε το όνομα Εκείνου, του οποίου ο χαρακτήρας δίνει τον ορισμό τι είναι αγάπη.
Πού κατέληξε αυτή η επανάσταση στον ουρανό;
«Η καρδία σου υψώθη διά το κάλλος σου. έφθειρας την σοφίαν σου διά την λαμπρότητά σου. θέλω σε ρίψει καταγής.» Ιεζεκιήλ [κη΄] 28:17.
Όταν ο Εωσφόρος περηφανεύθηκε και επαναστάτησε, ο Θεός αναγκάστηκε να τον διώξει από τον ουρανό. Γιατί; Επειδή η περηφάνια και ο εγωισμός, που είναι αμαρτία και η ρίζα κάθε αμαρτίας, δεν μπορούν να υπάρχουν στην παρουσία του Θεού.
Ο Εωσφόρος έστρεψε την αγάπη για το Θεό σε μια νοσηρή αγάπη για το εγώ. Η ζήλια μετέβαλε τον αρχηγό των αγγέλων σε διάβολο ή Σατανά. Και για να διατηρηθεί η ειρήνη και η αρμονία στον ουρανό, αυτός και το τρίτο των αγγέλων στον ουρανό - αυτοί που είχαν ενωθεί στην επανάσταση - έπρεπε να εκδιωχθούν (Αποκάλυψις [ιβ΄] 12:7-9).
7. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ;
Γιατί ο Θεός δε δημιούργησε υπάρξεις που να μη μπορούν να αμαρτήσουν; Αν το έκαμνε, δε θα υπήρχε πρόβλημα κακού στον κόσμο μας.
Για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, πρέπει να πάμε πίσω, γιατί ο Θεός μας δημιούργησε κατά πρώτον. Ήθελε οι άνθρωποι να έχουν ενσυνείδητες σχέσεις. Έτσι, ο Θεός έκανε κάτι που μόνον Εκείνος θα το σκεπτόταν: «Εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού» (Γένεσις [α΄] 1:27).
Αυτό σημαίνει ότι είμαστε ελεύθεροι και υπεύθυνοι. Μπορούμε να αποφασίσουμε να αγαπούμε το Θεό ή να Του στρέψουμε τα νώτα μας.
Ποια ιδιαίτερη ικανότητα έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους και στους αγγέλους η οποία τους ξεχωρίζει από τα ζώα;
«Εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε.» Ιησούς του Ναυή [κδ΄] 24:15.
Ο Θεός έδωσε στους αγγέλους και δίνει στους ανθρώπους κάθε γενιάς το διανοητικό και την ικανότητα της κρίσης. Δίνει την ευκαιρία στα πλάσματα που δημιούργησε κατά την εικόνα Του να κάνουν επιλογή του ορθού, γιατί η δύναμη της λογικής τους υπαγορεύει ότι «ο δρόμος του Θεού είναι ο καλύτερος». Και ακόμη, να αποστραφούν το κακό, επειδή η δύναμη της λογικής τους προειδοποιεί για τα αποτελέσματα της ανυπακοής και της αμαρτίας.
Ο Θεός δεν ήταν υποχρεωμένος να μας κάνει ελεύθερα όντα. Αλλά μόνον υπάρξεις με την ικανότητα να κρίνουν και να εκλέγουν, μπορούν να έχουν την εμπειρία της αληθινής αγάπης. Ο Θεός ήθελε να δημιουργήσει άτομα που να καταλαβαίνουν και να εκτιμούν το χαρακτήρα Του, πρόθυμα να ανταποκρίνονται σε Αυτόν με αγάπη και η ίδια αγάπη να ξεχειλίζει και για τους άλλους.
Ο Θεός επιθυμούσε τόσο πολύ να μοιρασθεί την αγάπη Του, που πρόθυμα διακινδύνεψε δημιουργώντας ανθρώπους με τη δύναμη εκλογής. Γνώριζε πως ήταν δυνατό κάποια μέρα ένα από τα πλάσματά Του να αρνηθεί να Τον λατρεύει. Ο διάβολος ήταν το πρώτο πλάσμα στο σύμπαν που έκανε αυτή την τρομερή εκλογή. Η τραγωδία της αμαρτίας άρχισε με αυτόν (Ιωάννην [η΄] 8:44, Α΄ Ιωάννου [γ΄] 3:8).
8. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΘΙΣΤΑ ΕΦΙΚΤΗ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
Αλλά γιατί η τραγωδία της αμαρτίας δε σταμάτησε με τον Εωσφόρο; Γιατί ο Θεός δεν τον κατέστρεψε πριν αυτός διασκορπίσει την ασθένεια της αμαρτίας; Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο Εωσφόρος είχε προκαλέσει τη δικαιοσύνη της κυβέρνησης του Θεού. Είχε πει ψέματα για το Θεό. Η ιδέα να ψευστούν ποτέ δεν είχε έρθει στη διάνοια των αγγέλων. Φυσικά δεν είχαν καταλάβει όλα όσα κρύβονταν πίσω από τις απάτες του Εωσφόρου.
Αν ο Θεός είχε καταστρέψει αμέσως τον Εωσφόρο, οι άγγελοι θα λάτρευαν το Θεό από φόβο και όχι από αγάπη. Αυτό θα ματαίωνε την πρόθεση που είχε ο Θεός δημιουργώντας υπάρξεις με πρώτο γνώρισμα τη δύναμη της εκλογής.
Πώς ο καθένας γνώριζε πραγματικά ότι ο δρόμος του Θεού είναι ο καλύτερος; Κανένας δεν είχε διανοηθεί κάποια επιλογή. Ο Θεός έδωσε στο Σατανά την ευκαιρία να παρουσιάσει το εναλλακτικό του σύστημα. Να, γιατί του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει μια συναλλαγή με τον Αδάμ και την Εύα.
Αυτός ο πλανήτης έγινε έδαφος δοκιμής, όπου ο χαρακτήρας του Σατανά και η φύση της βασιλείας του ήρθαν σε αντίθεση με το χαρακτήρα του Θεού και τη φύση της βασιλείας Του. Ποιος έχει το δίκαιο; Σε ποιον τελικά να εμπιστευθούμε; Αυτά είναι τα θέματα που η μεγάλη διαμάχη μεταξύ Χριστού και Σατανά πρέπει να λύσει.
Τόσο απατηλός ήταν ο Εωσφόρος, ώστε μπροστά σε όλο το σύμπαν μπορούσε να γίνει πειστικός. Χρειάσθηκε καιρός για να καταλάβει ο καθένας πόσο καταστροφική ήταν η εναλλακτική λύση του Σατανά. Αλλά τελικά ο καθένας θα δει ότι «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμαίους [ς΄] 6:23).
Τότε κάθε πλάσμα σε όλο τον κόσμο θα δηλώσει:
«Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε Θεέ Παντοκράτωρ. δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, βασιλεύ των αγίων. Τίς δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε, και δοξάσει το όνομά σου; Διότι είσαι μόνος όσιος. διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου. διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν.» Αποκάλυψις [ιε΄] 15:3,4.
Αφού ο καθένας κατανοήσει τη θανάσιμη φύση της αμαρτίας και την καταστροφική φύση της φιλοσοφίας του Σατανά, τότε ο Θεός μπορεί να καταστρέψει το Σατανά και την αμαρτία. Επίσης θα καταστρέψει εκείνους οι οποίοι πεισματικά αντιστέκονται στη χάρη Του και προσκολλώνται στην εναλλακτική λύση του Σατανά. (Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα στα Τεύχη 22 και 23).
Ο Θεός βιάζεται βέβαια να λύσει το πρόβλημα της αμαρτίας και της θλίψης. Αλλά περιμένει μέχρις ότου το κάνει σε μόνιμη βάση, και συνάμα να προστατέψει την ελεύθερη βούλησή μας, και να εμποδίσει το κακό να επανεμφανισθεί.
Πόσο βέβαιοι μπορούμε να είμαστε ότι ο Θεός θα καταστρέψει την αμαρτία για πάντα;
«Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί. καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή. . . Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» Β΄ Πέτρου [γ΄] 3:10,13.
Όταν τελικά ο Θεός θα πει για την αμαρτία «ετελέσθη» (Αποκάλυψις [ις΄] 16:17), τότε αυτή πραγματικά θα εξαλειφθεί μια για πάντα. Δε θα ξαναμολύνει το σύμπαν. Τα τραγικά αποτελέσματα της αμαρτίας θα είναι τόσο σαφή, που η ανυπακοή στο Θεό θα φαίνεται απεχθής στην αιωνιότητα.
Τι καθιστά εφικτή την τελική καταστροφή του διαβόλου και της αμαρτίας;
«Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν,» Εβραίους [β΄] 2:14,15.
Στο σταυρό όλο το σύμπαν έβλεπε το Σατανά, το τι ήταν - απατεώνας, ψεύτης, φονιάς. Εκεί αποκάλυψε τον αληθινό χαρακτήρα του συνωμοτώντας με τους ανθρώπους για να φονεύσει τον αθώο Υιόν του Θεού. Οι κάτοικοι όλου του σύμπαντος είδαν πόσο πραγματικά παράλογη και απάνθρωπη είναι η αμαρτία. Ο σταυρός ξεσκέπασε τα κίνητρα του Σατανά. Σαν αποτέλεσμα, ακόμα και όταν ο Θεός καταστρέψει το Διάβολο και αυτούς που επιμένουν στην αμαρτία, όλοι θα αναγνωρίσουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος.
Ο θάνατος του Ιησού στο σταυρό εξάλειψε την αμαρτία από το σύμπαν για πάντα. Ο θάνατός Του παρουσίασε τις αληθινές προθέσεις του Σατανά μπροστά σε όλα τα πλάσματα (Ιωάννην [ιβ΄] 12:31,32). Ο σταυρός επίσης αποκάλυψε τι είναι ο Χριστός - ο Σωτήρας του κόσμου. Στο Γολγοθά η δύναμη της αγάπης ορθώθηκε σε χτυπητή αντίθεση με την αγάπη της δύναμης. Πέρα από κάθε αμφιβολία, ο σταυρός απέδειξε ότι η αυτοθυσιαζόμενη αγάπη του Θεού είναι το κίνητρο για τη στάση Του απέναντι στο Σατανά, στην αμαρτία και στους αμαρτωλούς ανθρώπους.
Στο σταυρό η εύγλωττη απόδειξη του Χριστού για την ανεπιφύλακτη αγάπη του Θεού υπερνίκησε τα χείριστα που οι άνθρωποι και ο Σατανάς μπορούσαν να κάνουν. Ο διάβολος ηττήθηκε ανεπανόρθωτα. Η μάχη ήταν για το ποιος θα κυβερνήσει τον κόσμο - ο Χριστός ή ο Σατανάς. Αλλά ο σταυρός καθόρισε μια για πάντα: ο Χριστός θα ήταν υπεράνω πάντων.
Ανακάλυψες μια σχέση με το Σωτήρα ο οποίος πέθανε για να αποκαλύψει την αναλλοίωτη και απαράμιλλη αγάπη Του; Πώς αισθάνεσαι για Εκείνον που ήρθε στον κόσμο μας σε ανθρώπινη μορφή και πέθανε στη θέση σου για να σε λυτρώσει από τις συνέπειες της αμαρτίας; Θέλεις να σκύψεις το κεφάλι σου τώρα ακριβώς και να ευχαριστήσεις τον Ιησού, και στη συνέχεια να Του ζητήσεις να μπει στη ζωή σου και να την κυβερνήσει;
Αγαπητέ ουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ για τη νίκη του Ιησού κατά του Σατανά σε αυτόν τον κόσμο. Σε ευχαριστώ για τη συγχώρηση που με τόση απλοχεριά πρόσφερες από το σταυρό. Σε παρακαλώ έλα στην καρδιά μου ακριβώς τώρα και πολέμησε στη θέση μου κατά του κακού που φωλιάζει μέσα μου. Σε παρακαλώ, κάνε κτήμα σου όλη την ύπαρξή μου. Βοήθησέ με να στέκομαι κοντά στον Ιησού κάθε μέρα. Σε ευχαριστώ που άκουσες την προσευχή μου στο όνομα του Ιησού. Αμήν.
Συνέχισε τη μελέτη σου: Ένα σχέδιο για τη ζωή σου