Το μυστικό της ευτυχίας

Το 1943, οι ιαπωνικές δυνάμεις κατοχής έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στα βάθη της Κίνας Αμερικανούς και Ευρωπαίους, τους οποίους θεωρούσαν εχθρούς. Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν μήνες πλήξης, απογοήτευσης, και φόβου. Προσωπικότητες διαφωνούσαν, αντίθετοι χαρακτήρες διαπληκτίζονταν. Οι δύο ομάδες που επιδίδονταν στις πιο έντονες εξάρσεις ήταν οι επιχειρηματίες και οι ιεραπόστολοι - δείχνοντας ο ένας στον άλλο τη μεγαλύτερη περιφρόνηση. Οι λογομαχίες για μηδαμινές αιτίες πολλαπλασιάζονταν.

Αλλά ένας άνθρωπος φαινόταν ικανός να γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στις δύο αυτές ομάδες, ένας άνθρωπος που ένας έγκλειστος τον περιέγραψε ως «το πρόσωπο αναμφίβολα το πιο περιζήτητο, σεβαστό και αγαπητό μέσα στο στρατόπεδο». Αυτός ήταν ο Ερρίκος Λίντελ, ένας ιεραπόστολος από τη Σκοτία.

Μια ρωσίδα πόρνη στο στρατόπεδο αργότερα θα θυμόταν ότι ο Λίντελ ήταν ο μόνος άνδρας που τη βοηθούσε χωρίς ποτέ να ζητήσει αντάλλαγμα. Όταν αυτή πρωτόφτασε στο στρατόπεδο, μόνη και ταπεινωμένη, ο Λίντελ τη βοήθησε να τακτοποιηθεί.

Ένας άλλος έγκλειστος θυμόταν: «Είχε έναν ευγενικό, ευχάριστο τρόπο να καθησυχάζει το οξυμένα πνεύματα».

Σε μια έντονη συγκέντρωση των εγκλείστων, όλοι αναζητούσαν κάποιον που να ηρεμήσει τους ανήσυχους και ταραχοποιούς έφηβους. Ο Λίντελ παρουσιάσθηκε με μια λύση. Οργάνωσε αθλήματα, χειροτεχνίες, τάξεις για τα παιδιά, και άρχισε να περνάει τα απογεύματα μαζί τους.

Ο Λίντελ είχε αποκτήσει φήμη και δόξα στους Ολυμπιακούς το 1924 με το χρυσό μετάλλιο δρόμου των 400 μέτρων. Αλλά σε αυτό το περιορισμένο, κουραστικό στρατόπεδο, αποδείχθηκε νικητής στο χριστιανικό δρόμο, κερδίζοντας το θαυμασμό των πιο κοσμικών φυλακισμένων.

Τι τον έκανε τόσο ειδικό; Θα μπορούσες να ανακαλύψεις το μυστικό του κάθε πρωί στις 6 η ώρα. Ήταν τότε που αθόρυβα προσπερνούσε τους κοιμισμένους συντρόφους του και κατέληγε σε ένα κινέζικο τραπέζι, άναβε μια μικρή λάμπα για να φωτίζει το σημειωματάριό του και τη Γραφή. Ο Ερρίκος Λίντελ αντλούσε κάθε μέρα χάρη και δύναμη από τα πλούτη του θείου Λόγου.

1. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ

Η Βίβλος γράφηκε να είναι οδηγός του Χριστιανού. Είναι γεμάτη από αφηγήσεις ανθρώπων όπως εμείς, που αντιμετώπιζαν τις ίδιες εμπειρίες κάθε μέρα όπως και μεις. Αναζητώντας να γνωρίσουμε αυτούς τους βιβλικούς χαρακτήρες, τις χαρές και τις λύπες τους, τα προβλήματα και τις ευκαιρίες τους, τις αναζητήσεις τους για επίτευξη, αυτό βοηθάει εμάς να ωριμάσουμε ως Χριστιανοί.

Ο ψαλμωδός Δαβίδ περιγράφει την καθημερινή εξάρτησή μας από το Λόγο του Θεού συγκρίνοντάς τον με ό,τι φωτίζει:

«Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.» Ψαλμοί [ριθ΄] 119:105.

Ο φωτισμός τον οποίον παίρνουμε κάθε μέρα από τη Γραφή μας ικανώνει να κάνουμε το επόμενο βήμα προς τα εμπρός και έτσι προοδεύουμε. Μας μιλάει για τις αρετές που χρειαζόμαστε περισσότερο στη ζωή μας και τις αρχές πνευματικής ανάπτυξης. Πάνω από όλα, η Γραφή μας παρουσιάζει τον Ιησού, το Φως του Κόσμου. Η ζωή έχει νόημα μόνον όταν ο Ιησούς τη φωτίζει.

2. ΜΙΑ ΦΙΛΙΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ

Ο Χριστός θέλει η Γραφή να είναι τόσο πραγματική για σένα όσο μια επιστολή από στενό φίλο.

«Εσάς δε είπον φίλους, διότι πάντα όσα ήκουσα παρά του Πατρός μου, εφανέρωσα εις εσάς.» Ιωάννην [ιε΄] 15:15.

Ο Ιησούς μας παρέδωσε τις σπουδαιότερες αλήθειες του σύμπαντος επειδή θέλει το καλύτερο για μας. Ο λόγος Του μας φέρνει στον εσωτερικό κύκλο του Θεού.

«Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί.» Ιωάννην [ις΄] 16:33.

Για να έχουμε την εμπειρία αυτής της ειρήνης, αυτή την ασφαλή σχέση με το Χριστό, πρέπει να διαβάσουμε τις επιστολές που μας στέλνει. Ό,τι λέει η Βίβλος είναι αλληλογραφία από τον ουρανό. Μην κρατάς αυτές τις επιστολές κλειστές γιατί απλώς σου είναι γνωστές ή γιατί πάντοτε ήταν κοντά σου. Η μεταμορφώνουσα αλήθεια την οποία έχεις ανάγκη, περιμένει να την ανακαλύψεις στο Λόγο του Θεού.

Εδώ υπάρχει μια τυπική μαρτυρία για την επίδραση της Γραφής:«Χρειαζόμουν βοήθεια και τη βρήκα στον Ιησού. Κάθε ανάγκη αναπληρώθηκε. η δίψα της ψυχής μου ικανοποιήθηκε. Η Βίβλος για μένα είναι η αποκάλυψη του Χριστού. Πιστεύω στον Ιησού επειδή αυτός είναι για μένα θεϊκός Σωτήρας. Πιστεύω στη Γραφή επειδή ανακάλυψα σε αυτήν τη φωνή του Θεού να μιλάει στην ψυχή μου.»(Ζωή και Υγεία, σελ. 435).

3. Η ΓΡΑΦΗ ΣΥΝΟΨΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

Σήμερα έχουμε ολόκληρη τη Γραφή ως οδηγό για ένα χριστιανικό τρόπο ζωής. Αλλά πριν ακόμη η ανθρωπότητα να έχει τη Γραφή, ο Θεός έδωσε στο λαό Του - τον Ισραήλ - τις Δέκα Εντολές ως περίληψη των βιβλικών διδασκαλιών (Έξοδος [κ΄] 20).

Μια σύντομη ματιά στις Δέκα Εντολές μας βοηθάει να κατανοήσουμε γιατί οι προφήτες που έγραψαν τη Βίβλο και πολλοί σημερινοί μελετητές οδηγήθηκαν να βεβαιώσουν ότι οι Δέκα Εντολές αποτελούν την απαραίτητη βάση για ορθό τρόπο ζωής, όπως και ο Ιησούς μας το βεβαίωσε.

Οι Δέκα Εντολές χωρίζονται σε δύο τμήματα. Οι πρώτες τέσσαρες Εντολές καθορίζουν τις σχέσεις μας με το Θεό και οι έξι επόμενες καθορίζουν τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. Αυτές βρίσκονται στο βιβλίο Έξοδος [κ΄] 20:3-17.

Οι Εντολές 1 και 2 σκιαγραφούν τις σχέσεις μας με το Θεό και τη λατρεία μας προς Αυτόν.

Ι. «Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού.»

ΙΙ. «Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. μη προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά. . .»

Οι Εντολές 3 και 4 διατυπώνουν τις σχέσεις μας με το όνομα του Θεού και την αγία ημέρα Του.

ΙΙΙ. «Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω. διότι δεν θέλει αθωώσει ο Κύριος τον λαμβάνοντα επί ματαίω το όνομα αυτού.»

IV. «Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν. έξ ημέρας εργάζου, και κάμνε πάντα τα έργα σου. η ημέρα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου. . .»

Οι Εντολές 5 και 7 προστατεύουν τους οικογενειακούς δεσμούς.

V. «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. . .»

VIΙ. «Μη μοιχεύσης.»

Οι Εντολές 6,8,9,10 προστατεύουν τις κοινωνικές σχέσεις μας.

VI. «Μη φονεύσης.»

VIII. «Μη κλέψης.»

IX. «Μη ψευδομαρτυρήσης κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή.»

X. «Μη επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου. μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου. . . μηδέ παν ό,τι είναι του πλησίον σου.»

Οι Δέκα εντολές είναι η συμπύκνωση όλων των βιβλικών διδασκαλιών. καθορίζουν τις σχέσεις μας και με το Θεό και με τους συνανθρώπους μας. Είναι καθοδηγητές του χριστιανικού τρόπου ζωής.

4. ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

Μια μέρα καθώς ο Ιησούς δίδασκε, ένας ενθουσιώδης νέος έτρεξε προς Αυτόν και Τον ρώτησε: «Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλόν να πράξω διά να έχω ζωήν αιώνιον;» (Ματθαίον [ιθ΄] 19:16). Ο Ιησούς διέκρινε ότι αυτός ο νέος πάλευε με το θέμα των χρημάτων και του συνέστησε να απαλλαγεί από τα υπάρχοντά του και να φυλάξει τις εντολές (εδάφιο 17).

Ο νέος προσπάθησε να αποφύγει τη διάγνωση του Χριστού για το πρόβλημά του, ρωτώντας ποιες εντολές εννοούσε ο Χριστός. Ο Ιησούς ανέφερε μερικές από τις Δέκα Εντολές που αφορούσαν το φόνο, τη μοιχεία, το ψεύδος, την κλοπή, την έλλειψη σεβασμού προς τους γονείς (εδάφια 18,19).

Τελικά ο νεαρός έφυγε λυπημένος (εδάφια 20-22). Δεν ήθελε να εφαρμόσει αυτή τη συνταγή. Θεωρητικά συμφωνούσε με τις Δέκα Εντολές αλλά δεν μπορούσε να υπακούσει στο πνεύμα του νόμου εγκαταλείποντας τον εγωιστικό τρόπο ζωής.

5. ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ

ΟΙ Δέκα Εντολές μας δείχνουν τα όρια μέσα στα οποία μπορούν να αναπτυχθούν οι ορθές σχέσεις με το Θεό και τους συνανθρώπους μας. Γι’ αυτό ο Θεός με τόσο πάθος κάνει έκκληση με την πένα του Ησαΐα:

«Είθε να ήκουες τα προστάγματά μου! τότε η ειρήνη σου ήθελεν είσθαι ως ποταμός, και η δικαιοσύνη σου ως κύματα θαλάσσης.» Ησαΐας [μη΄] 48:18.

Ο Ιησούς τονίζει ότι η υπακοή οδηγεί στην πραγματική χαρά:

«Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου. καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου, και μένω εν τη αγάπη αυτού. Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να μείνη εν υμίν η χαρά μου, και η χαρά υμών να ήναι πλήρης.» Ιωάννην [ιε΄] 15:10,11.

Η Γραφή παρουσιάζει τις Δέκα Εντολές ως τον αναλλοίωτο, απαραίτητο, τέλειο οδηγό για μια ευτυχισμένη ζωή. Η ανθρώπινη εμπειρία βεβαιώνει τη διαχρονική τους εγκυρότητα.

Ο Ιησούς είπε ότι ο δρόμος προς την ευτυχία είναι στρωμένος με την πρόθυμη υπακοή σε αυτές τις Εντολές.

6. ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ - ΕΝΑΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Το βιβλίο του Εκκλησιαστή είναι μια αναφορά του Σολομώντα στην αναζήτηση της ευτυχίας. Καταγράφει την αναζήτηση της ευτυχίας στα πλούτη του κόσμου. Έκτισε υπέροχα σπίτια, φύτεψε αμπέλια, ωραίους κήπους, καρποφόρα δέντρα. Είχε υπηρετικό προσωπικό και βρέθηκε να περιβάλλεται από κάθε υλικό αγαθό που λαχταράει ο άνθρωπος. Αλλά τελικά η σαπουνόφουσκα έσκασε. Ο ίδιος είπε:

«Και παρετήρησα εγώ εν πάσι τοις έργοις μου τα οποία έκαμον αι χείρες μου, και εν παντί τω μόχθω τον οποίον εμόχθησα, και ιδού, τα πάντα ματαιότης, και θλίψις πνεύματος.» Εκκλησιαστής [β΄] 2:11.

Ο Σολομώντας λοιπόν στράφηκε στην αναζήτηση των απολαύσεων αυτού του κόσμου, με την ελπίδα να βρει την ευτυχία. Το κρασί, οι γυναίκες, τα τραγούδια μπήκαν δυναμικά στη ζωή του. Και φθάνοντας στην άκρη αυτού του ουράνιου τόξου δε βρήκε χρυσό. Συμπερασματικά λέει:

«Και τούτο ματαιότης.» Εδάφιο 23.

Περνώντας από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, τελικά ο Σολομώντας κατάλαβε ότι έκανε λάθος βλέποντας φαντάσματα σαν πραγματικότητες, και δήλωσε:

«Ματαιότης ματαιοτήτων. . . τα πάντα ματαιότης.» Εκκλησιαστής [ιβ΄] 12:8.

Ο Σολομώντας γεύθηκε και είδε ότι ο Κύριος είναι αγαθός. Καθώς συνέκρινε την αρχική υπάκουη ζωή του προς το Θεό με το ασυλλόγιστο κυνήγι της ευτυχίας σε πράγματα αμαρτωλά, κατέληξε σε αυτή την ετυμηγορία:

«Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως. φοβού τον Θεόν, και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου.» Εκκλησιαστής [ιβ΄] 12:13.

Ο Σολομώντας νόμιζε ότι μπορούσε να βρει ένα σύντομο δρόμο προς την ευτυχία μέσα από μια απερίσκεπτη ζωή. Φθάνοντας προς το τέλος της ζωής του πήρε το θάρρος να παραδεχθεί το λάθος του, και γνωστοποίησε στον κόσμο την αποτυχία του με την ελπίδα ότι αναφερόμενος στην πείρα του θα βοηθούσε άλλους να αποφύγουν το ίδιο λάθος. Τέλος, νουθετεί:

«Είναι μακάριος ο φυλάττων τον νόμον.» Παροιμίαι [κθ΄] 29:18.

7. ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ - ΕΝΑΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Στην Καινή Διαθήκη ο Παύλος μαρτυρεί:

«Ώστε ο μεν νόμος είναι άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή.» Ρωμαίους [ζ΄] 7:12.

Ο Ιάκωβος προσθέτει το δικό του βάρος στη μαρτυρία του Παύλου, δηλώνοντας:

«Διότι όστις φυλάξη όλον τον νόμον, και πταίση εις έν, έγεινεν ένοχος πάντων. Επειδή ο ειπών, Μη μοιχεύσης, είπε και, Μη φονεύσης. Αλλ’ εάν δεν μοιχεύσης, φονεύσης δε, έγεινες παραβάτης του νόμου. Ούτω λαλείτε, και ούτω πράττετε, ως μέλλοντες να κριθήτε διά του νόμου της ελευθερίας.» Ιακώβου [β΄] 2:10-12.

Ο Κάρολος Σπέρτζεον, ένας μεγάλος ιεροκήρυκας του περασμένου αιώνα είχε πει: ”Ο νόμος του Θεού είναι θείος νόμος - άγιος, ουράνιος, τέλειος. . .Δεν υπάρχει μία εντολή περισσότερη ή μία λιγότερη, αλλά είναι τόσο ασύγκριτος που η τελειότητά του αποδεικνύει τη θεία προέλευσή του».

Ο Ιωάννης Ουέσλεϊ, ένας άλλος ιεροκήρυκας έγραψε για τη μονιμότητα του νόμου: «Τον ηθικό νόμο που περιέχεται στις Δέκα Εντολές. . . ο Χριστός δεν αφαίρεσε. . . Κάθε τμήμα αυτού του νόμου παραμένει σε ισχύ για όλους τους ανθρώπους και για όλες τις εποχές».(Sermons, τόμος 1ος, σελ. 221,222).

Πολλά χρόνια πριν ο Β. Ζ. Κάμερον έκανε την ακόλουθη δήλωση σε μια έκκληση από ραδιοφωνικό δίκτυο: «Υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι όροι, οι οποίοι συντελούν στη συνύπαρξη των ανθρώπων. Αν όμως παραβιάζονται, η κοινωνική σταθερότητα κλονίζεται . . . Οι πιο περιεκτικοί και γνωστότεροι σε μας από αυτούς τους όρους που μπορούν να διατηρήσουν την κοινωνία, είναι οι Δέκα Εντολές. . .Αυτός είναι ο βασικός νόμος επάνω στο οποίον θεμελιώθηκαν όλοι οι αγγλοσαξονικοί νόμοι. Βασικός, επειδή είναι το πρώτο γραπτό σύνταγμα της ανθρώπινης φύσης. Οι ονομαζόμενες Εντολές απλούστατα δηλώνουν τι κάνουν σαν πολύ φυσικό οι λογικοί, και τι παράνομο μπορούν να επιβάλλουν οι παράλογοι. Αυτές αποτελούν το σύνταγμα μιας υγιούς κοινωνίας. Ανάλυσε οποιαδήποτε από αυτές και θα βρεις μια απαραίτητη κοινωνική αναγκαιότητα. Δε δημιουργείται ισχυρή κοινωνική δομή όταν λείπει κάποιο από αυτά τα στοιχεία.»

O Μπίλι Γκράχαμ, ο παγκόσμια γνωστός ευαγγελιστής, τοποθετεί τις Δέκα Εντολές τόσο υψηλά, που έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο για τη σπουδαιότητά τους για το Χριστιανό.

8. Η ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΜΕ

Τώρα έχουμε τη βιβλική απάντηση στην ερώτηση: Τι οδηγεί στην ευτυχία - μια ζωή ανυπακοής και αμαρτίας ή μια ζωή υπακοής στο Θεό; Η Γραφή και οι Δέκα Εντολές είναι ο αναλλοίωτος, απαραίτητος, τέλειος οδηγός για ευτυχισμένη ζωή. Η ανθρώπινη πείρα βεβαιώνει την εγκυρότητα αυτής της βιβλικής αλήθειας.

Και όμως, κάποιες καρδιές βρίσκονται σε αμηχανία. Μια κυρία εκφράσθηκε ως εξής: «Πιστεύω ότι οι Δέκα Εντολές είναι έγκυρες. Η Γραφή διδάσκει ότι πρέπει να τις τηρούμε. Πιστεύω ότι οι μεγαλύτεροι ιεροκήρυκες τις δέχονται ως οδηγό στη διαγωγή μας. Είμαι βεβαία ότι η τήρησή τους οδηγεί στην ευτυχία, και προσπάθησα να τις τηρήσω, αλλά δεν το κατόρθωσα. Απλώς δεν μπορώ να τις τηρήσω και αρχίζω να πιστεύω ότι κανένας δεν μπορεί να το κάνει.»

Είναι κοινή η εμπειρία να βρούμε μεγαλύτερη δυσκολία στην τήρηση των Εντολών από το να δεχθούμε την εγκυρότητά τους. Γιατί; Οι άνθρωποι δεν έχουν έμφυτη την ικανότητα να τηρούν το νόμο. Τίποτε από όσα κατέχουμε από τη φύση μας δεν μπορούν να εξυψώσουν τη ζωή μας σε μια τέλεια υπακοή στο νόμο του Θεού:

«Διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν. επειδή εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ουδέ δύναται.» Ρωμαίους [η΄] 8:7.

Η τάση του φυσικού ανθρώπου είναι να προσπαθεί να ζήσει μια ζωή υπακοής στις εντολές του Θεού. Αλλά σε απάντηση αυτής της προσπάθειας, ξανά και ξανά μέσα από τη ρυπαρή καρδιά έρχεται η απογοητευτική απάντηση «δεν μπορώ να υπακούσω!»

Υπάρχει μόνον ένας δρόμος υπακοής. οι Δέκα Εντολές μας λένε ότι είμαστε αμαρτωλοί και χρειαζόμαστε ένα Σωτήρα:

«Διά του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας» Ρωμαίους [γ΄] 3:20.

Η αποστολή του νόμου είναι να μας οδηγήσει στην τέλεια συνειδητοποίηση ότι είμαστε απελπιστικά χαμένοι. Για ποιο λόγο;

«Ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, διά να δικαιωθώμεν εκ της πίστεως.» Γαλάτας [γ΄] 3:24.

Ο Ιησούς είναι η απάντηση! Όταν πέσουμε στα πόδια του Ιησού τελείως αβοήθητοι, τότε με την πίστη μπορούμε να λάβουμε δύναμη από Αυτόν για να υπακούσουμε στο νόμο.

9. ΠΡΟΘΥΜΗ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΙΣ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

Ο Ιησούς μας λέει ότι η υπακοή είναι απόρροια αγάπης.

«Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε.» Ιωάννην [ιδ΄] 14:15.

Αν αγαπάμε το Θεό, θα υπακούσουμε στις πρώτες τέσσαρες εντολές που καθορίζουν τη σχέση μας με το Θεό. και αν αγαπάμε τους ανθρώπους, θα υπακούσουμε στις τελευταίες έξι εντολές που καθορίζουν τη σχέση μας με αυτούς (Ματθαίον [κβ΄] 22:36-40).

Ο απόστολος Παύλος συναινεί στη σκέψη ότι η αγάπη για το Θεό και για τους συνανθρώπους μας θα έχει σαν αποτέλεσμα να γίνουμε τηρητές του νόμου και όχι παραβάτες του νόμου:

«Ο αγαπών τον άλλον εκπληροί τον νόμον. Επειδή το, Μη μοιχεύσης, Μη φονεύσης, Μη κλέψης, Μη ψευδομαρτυρήσης, Μη επιθυμήσης, και πάσα άλλη εντολή, εν τούτω τω νόμω συμπεριλαμβάνεται, εν τω, Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. . . Είναι λοιπόν εκπλήρωσις του νόμου η αγάπη.» Ρωμαίους [ιγ΄] 13:8-10.

Εκείνος που ποδοπατάει τις Δέκα Εντολές, αμαρτάνει:

«Πας όστις πράττει την αμαρτίαν, πράττει και την ανομίαν. διότι η αμαρτία είναι ανομία.» Α΄ Ιωάννου [γ΄] 3:4.

Αλλά, δόξα στο Θεό, έχουμε ένα Σωτήρα που ήρθε σε αυτόν τον κόσμο, πέθανε, αναστήθηκε και είναι στον ουρανό:

«Και εξεύρετε ότι εκείνος εφανερώθη, διά να σηκώση τας αμαρτίας ημών.» Εδάφιο 5.

Ο Σωτήρας μας συγχωρεί και αφαιρεί τις αμαρτίες μας:

«Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας, και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.» Α΄ Ιωάννου [α΄] 1:9.

Και υπόσχεται να μας δώσει την αγάπη Του για να αγαπούμε, το μεγάλο αντίδοτο κατά μιας εγωιστικής ζωής:

«Η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς.» Ρωμαίους [ε΄] 5:5.

Δεν έχουμε έμφυτη ικανότητα να τηρούμε το νόμο του Θεού. Στην πραγματικότητα, η αμαρτωλή διάνοιά μας απορρίπτει το νόμο του Θεού (Ρωμαίους [γ΄] 3:10). Η αγάπη του Θεού η «εκκεχυμένηεν ταις καρδίαις ημών» είναι η μόνη μας ελπίδα, «διότι ο αγαπών τον άλλον, εκπληροί τον νόμον» (Ρωμαίους [ε΄] 5:5, [ιγ΄] 13:8). Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη στη χριστιανική ζωή. Εφόσον αγαπάμε το Θεό, είναι φυσικό να υπακούμε σε Αυτόν, «επειδή η αγάπη του Θεού συσφίγγει ημάς» (Β΄ Κορινθίους [ε΄] 5:14).

10. Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟ

Η σωτηρία είναι δώρο. Δεν μπορούμε να την κερδίσουμε. Μπορούμε μόνο να τη δεχθούμε με πίστη. Δεχόμαστε τη δικαίωση ως δώρο, μόνο με την πίστη και μέσα από τη χάρη του Θεού:

«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως. και τούτο δεν είναι από σας. Θεού το δώρον . ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.» Εφεσίους [β΄] 2:8.

Δεν μπορούμε να τηρήσουμε τις εντολές με τα δικά μας έργα, με τις προσπάθειές μας. Δεν μπορούμε να τηρήσουμε τις εντολές για να σωθούμε. Αλλά όταν ερχόμαστε στον Ιησού και σωζόμαστε, η αγάπη Του πλημμυρίζει τις καρδιές μας. Και ως αποτέλεσμα αυτής της θείας χάρης και αποδοχής, εντείνεται η επιθυμία μας να ακολουθήσουμε το Χριστό και να υπακούσουμε σε Αυτόν. αρχίζουμε να υπακούμε στις εντολές Του με τη δύναμή της αγάπης Του στις καρδιές μας. Η αγάπη του Χριστού «είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών» και αρχίζουμε να αγαπάμε με τη δική Του αγάπη.

«Αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού. και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι.» Α΄ Ιωάννου [ε΄] 5:3.

Σύμφωνα με τον Ιωάννη «πας όστις πράττει την αμαρτίαν, πράττει και την ανομίαν» (Α΄ Ιωάννου [γ΄] 3:4). Και εφόσον ο Χριστιανός δεν είναι πια κάτω από την καταδίκη του νόμου επειδή ο Χριστός πέθανε στο Γολγοθά για τις αμαρτίες μας, ο Παύλος προσθέτει:

«Νόμον λοιπόν καταργούμεν διά της πίστεως; Μη γένοιτο. αλλά νόμον συνιστώμεν.» Ρωμαίους [γ΄] 3:31.

Ο Παύλος υπογραμμίζει τη ματαιότητα της ανθρώπινης προσπάθειας και δείχνει ότι δεν είμαστε πια καταδικασμένοι από το νόμο αλλά είμαστε κάτω από τη χάρη. Όμως προσθέτει:

«Τί λοιπόν; θέλομεν αμαρτήσει, διότι δεν είμεθα υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν; Μη γένοιτο.» Ρωμαίους [ς΄] 6:15.

Εφόσον «η πίστις εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι». Μια καρδιά, με κίνητρο την αγάπη, δημιουργεί ζωή πρόθυμης υπακοής (Ιακώβου [β΄] 2:17). Να αγαπάμε το Χριστό σημαίνει να υπακούμε στις εντολές Του:

«Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με.» Ιωάννην [ιδ΄] 14:21.

Ο Παύλος απηχεί τη διδασκαλία του Ιησού:

«Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας, και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί. διά να πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις ημάς τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα.» Ρωμαίους [η΄] 8:3,4.

Να ζούμε με τη δύναμη του Πνεύματος ερμηνεύεται σε μια αυξανόμενη ικανότητα να εκπληρούμε τη δικαιοσύνη του νόμου.

O Ερρίκος Λίντελ απέδειξε ότι, ακόμη και στις χείριστες περιστάσεις, ο πιστός που αντλεί δύναμη από το Θεό μπορεί να διάγει μια ικανοποιημένη και υπάκουη ζωή. Ακόμη, απέδειξε μια θελκτική χάρη σε εποχή έντασης και φόβου. Η σχέση αγάπης με το Θεό τον ικάνωσε να αντιμετωπίσει τη «δικαιοσύνη του νόμου» με την αξιαγάπητη σχέση του με τους συγκρατούμενους. Μια σχέση αγάπης με το σταυρωθέντα και αναστηθέντα Σωτήρα μπορεί να δημιουργήσει αυτή την ποιότητα ζωής. Όταν η αγάπη του Χριστού γεμίζει τις καρδιές μας, μπαίνει πια στη φύση μας η υπακοή στις εντολές Του.

«Το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών.» Ρωμαίους [β΄] 2:15.

Έχεις ανακαλύψει αυτό το μυστικό για σένα; Η αγάπη του Χριστού για σένα Τον οδήγησε να δώσει τη ζωή Του για τις αμαρτίες σου. Προσφέρεται να ενδυναμώσει όλες τις σχέσεις σου με την αγάπη Του και «να σας κάμη τελείους εις παν έργον αγαθόν, διά να εκτελήτε το θέλημα αυτού» (Εβραίους [ιγ΄] 13:21). Ποια είναι η ανταπόκρισή σου;

Αγαπητέ ουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ που μας έδωσες το Λόγο Σου ως οδηγό στη χριστιανική ζωή. Σε ευχαριστώ που μας έδωσες τον Ιησού ως Σωτήρα και Υπόδειγμά μας. Σε ευχαριστώ για τη δύναμη της αγάπης Σου η οποία με ικανώνει να ζήσω για Σένα σύμφωνα με τη Γραφή και τις Δέκα Εντολές. Σε ευχαριστώ που γέμισες τη ζωή μου και με οδήγησες στην υπακοή. Σε παρακαλώ γέμισε την καρδιά μου όλο και περισσότερο από αυτή την αγάπη. Τα ζητώ στο όνομα του Ιησού. Αμήν.

---

Συνέχισε τη μελέτη σου: Το μυστικό της ουράνιας ανάπαυσης