Το μυστικό της ανάπτυξης μέσα από τη συναδέλφωση

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, ο αδελφός Ανδρέας, από την Ολλανδία, πέρασε λαθραία μια ποσότητα Γραφών από τα ρουμανικά σύνορα, προσπερνώντας και τους φρουρούς. Κατέλυσε σε ένα ξενοδοχείο και εκεί προσευχήθηκε ο Θεός να τον οδηγήσει στις κατάλληλες χριστιανικές ομάδες - εκείνες που θα χρησιμοποιούσαν καλύτερα αυτές τις Γραφές.

Το Σαββατοκύριακο ο Ανδρέας πήγε στον υπάλληλο του ξενοδοχείου και ρώτησε πού μπορούσε να βρει μια εκκλησία. Ο υπάλληλος τον κοίταξε λίγο περίεργα και απάντησε: «Ξέρετε, δεν έχουμε και πολλές εκκλησίες. Πέραν αυτού, δε θα καταλάβετε τη γλώσσα.»

Ο Ανδρέας συνέχισε: «Δεν ξέρετε ότι οι χριστιανοί μιλούν ένα είδος παγκόσμιας γλώσσας;»

«Και ποια είναι αυτή;»

«Ονομάζεται αγάπη». (Χρησιμοποίησε την ελληνική λέξη αγάπη).

Ο υπάλληλος ποτέ δεν την είχε ακούσει, αλλά ο Ανδρέας συνέχισε: «Αυτή είναι η πιο όμορφη γλώσσα στον κόσμο».

Ο Ανδρέας εντόπισε πολλές εκκλησιαστικές ομάδες στην περιοχή και κανόνισε μια συνάντηση με τον πρόεδρο και το γραμματέα μιας εκκλησίας. Δυστυχώς, αν και αυτοί οι άνθρωποι και ο Ανδρέας μιλούσαν κάποιες ευρωπαϊκές γλώσσες, δε βρήκαν μια κοινή γλώσσα. Ο Ανδρέας είχε ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα με το πολύτιμο φορτίο του, αλλά δεν έβρισκε τρόπο να καταλάβει αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν γνήσιοι χριστιανοί ή κυβερνητικοί καταδότες.

Τελικά διέκρινε μια ρουμανική Γραφή στο τραπέζι του γραφείου. Έβγαλε από την τσέπη του την ολλανδική Γραφή. Άνοιξε το εδάφιο Α΄ Κορινθίους [ις΄] 16:20 και κράτησε τη Γραφή δείχνοντας το όνομα του βιβλίου, το οποίο μπόρεσαν να αναγνωρίσουν. Στη στιγμή τα πρόσωπά τους φωτίσθηκαν. Αμέσως βρήκαν το ίδιο κεφάλαιο και εδάφιο στη ρουμανική Γραφή και διάβασαν: «Σας ασπάζονται οι αδελφοί πάντες. Ασπάσθητε αλλήλους εν φιλήματι αγίω».

Οι άνθρωποι έλαμψαν από χαρά. Τότε ο ένας από αυτούς άνοιξε στη Γραφή του Παροιμίαι [κε΄] 25:25. Ο Ανδρέας βρήκε το εδάφιο και διάβασε: «Ως ύδωρ ψυχρόν εις ψυχήν διψώσαν, ούτως είναι αγγελίαι αγαθαί από μακρυνής γης».

Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν μισή ώρα συζητώντας με λέξεις από τη Γραφή. Ήσαν τόσο ευτυχισμένοι σε αυτή τη συναναστροφή όπου τα σύνορα κουλτούρας δε στάθηκαν εμπόδια, και γέλασαν τόσο μέχρι που ήρθαν δάκρυα στα μάτια.

Ο Ανδρέας ήξερε ότι είχε βρει τους αδελφούς του. Όταν τους έδειξε τις Γραφές, οι Ρουμάνοι από ευγνωμοσύνη τον γέμισαν φιλιά.

Εκείνο το βράδυ στο ξενοδοχείο ο υπάλληλος πλησίασε τον Ανδρέα και του είπε: «Κοίτα, βρήκα τη λέξη αγάπη στο λεξικό. Δεν υπάρχει καμιά γλώσσα με αυτό το όνομα. Αυτή είναι απλώς μια ελληνική λέξη με την έννοια της αγάπης.»

Ο Ανδρέας απάντησε : «Είναι όπως το λες, και σήμερα τη μιλούσα όλο το απόγευμα».

Έχεις ανακαλύψει αυτή τη θαυμάσια γλώσσα; Στο Τεύχος αυτό θα μάθεις πώς ο Θεός μάς φέρνει όλους στο μεγάλο κύκλο της αγάπης.

1. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΓΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗ

Ο Ιησούς ίδρυσε την εκκλησία Του για να καλύψει τις βασικές ανθρώπινες απαιτήσεις αύξησης και στήριξης. Όλοι έχουμε ανάγκες και γι’ αυτό υπάρχει η εκκλησία. Δεν είναι ένας χώρος όπου ερχόμαστε να επιδείξουμε τη δικαιοσύνη μας σαν ένα φανταχτερό καινούριο καπέλο. Είναι ένας τόπος όπου ερχόμαστε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Στα πρακτικά της πρώτης εκκλησίας διαβάζουμε:

«Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς. . . Ο δε Κύριος προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους.» Πράξεις [β΄] 2:42,47.

Η Γραφή αποκαλύπτει μια δυναμική πρώτη εκκλησία η οποία καλούσε άνδρες και γυναίκες σε μια χαρούμενη επικοινωνία η οποία εκτείνεται και προς τον Ύψιστο:

«Εκείνο το οποίον είδομεν και ηκούσαμεν, απαγγέλομεν προς εσάς, διά έχητε και σεις κοινωνίαν μεθ’ ημών . και η κοινωνία δε ημών είναι μετά του Πατρός και μετά του Υιού αυτού Ιησού Χριστού. Και ταύτα γράφομεν προς εσάς, διά να είναι πλήρης η χαρά σας.» Α΄ Ιωάννου [α΄] 1:3,4.

Μια συνύπαρξη καρδιών, δεμένες με τον Ιησού και μεταξύ τους, έχουν την εμπειρία της ανείπωτης χαράς. Όλοι μιλούν την ίδια γλώσσα, τη γλώσσα της αγάπης. Οι Χριστιανοί γίνονται μέρος μιας πλατιάς οικογένειας. Γινόμαστε αδέλφια εν Χριστώ αφού όλοι έχουμε το ίδιο πνεύμα και την ίδια φύση. Όσο πλατιά είναι η ενότητα της πίστης, τόσο ισχυρό είναι το δέσιμο μεταξύ των Χριστιανών. Ένας στρατιώτης Αντβεντιστής της Εβδόμης Ημέρας ανακάλυψε την αξία αυτού του δεσμού. Είπε: «Οπουδήποτε πήγαινα σε ξένη χώρα, είχα φίλους ακόμη και αν δε γνώριζα κανέναν. Πήγαινα σε ιεραποστολικούς σταθμούς μας και έβρισκα ομόπιστους που ένωνε τις καρδιές τους η ίδια ελπίδα. Αυτό δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. εμπιστευόμασταν ο ένας στον άλλον και βρίσκαμε πραγματική ζεστασιά στη συντροφικότητα. Μου φέρονταν σαν μέλος της οικογένειάς τους όπου μπορούσαμε να ανταλλάξουμε λίγες λέξεις.»

Τα μέλη των εκκλησιών τις οποίες οι απόστολοι του Ιησού ίδρυσαν, ήσαν δεμένα με την ίδια πίστη, με την αγάπη τους στο Θεό και με την προθυμία να Τον υπηρετήσουν γνωστοποιώντας τη χάρη Του στον κόσμο. Αυτός ο στενός δεσμός της συναδέλφωσης ήταν ένας από τους λόγους που αυτή η αδύνατη, καταδιωκόμενη μειονότητα ανέτρεψε τον κόσμο.

2. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΔΡΥΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ο Χριστός έχει μια εκκλησία, ή η εκκλησία είναι μια θρησκευτική οργάνωση ανθρώπινης επινόησης; Ο Ιησούς απαντάει:

«Επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου. και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής.» Ματθαίον [ις΄] 16:18.

Ο Ιησούς είναι ο Βράχος, ο ακρογωνιαίος Λίθος της Εκκλησίας Του. Ποια ομάδα σχημάτισε το θεμέλιο;

«Εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού.» Εφεσίους [β΄] 2:20.

Τι επιτελούσε ο Κύριος όταν οι απόστολοι κήρυτταν;

«Ο δε Κύριος προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους.» Πράξεις [β΄] 2:47.

Όταν ο Ιησούς ίδρυσε την εκκλησία, υποσχέθηκε ότι «πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής» (Ματθαίον [ις΄] 16:18), και η χριστιανική εκκλησία εξακολουθεί να υπάρχει. Υπήρξαν ισχυρότατοι εχθροί - από τους ρωμαίους αυτοκράτορες μέχρι τους δικτάτορες της εποχής μας - αλλά το αίμα των μαρτύρων κατέστησε την εκκλησία ισχυρότερη. Όταν ένας χριστιανός καιγόταν στην πυρά ή γινόταν βορά των λιονταριών, πολλοί άλλοι έπαιρναν τη θέση του. Η εκκλησία συχνά πορευόταν κρυμμένη, αλλά ξεπεταγόταν από σπηλιές και ερημιές πιο ισχυρή παρά ποτέ. Σκεπτικιστές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μειώσουν τη χριστιανική εκκλησία και συχνά προείπαν την εξαφάνισή της μαζί με άλλες «δεισιδαιμονίες». Αλλά η χριστιανική αλήθεια αγωνίζεται με περισσότερη από ποτέ άλλοτε ευγλωττία σε μια επιστημονική, κοσμική εποχή.

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην εκκλησία ήρθε όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία τη δέχθηκε ως επίσημη θρησκεία. Η εκκλησία ευημερούσε αλλά και συγχρόνως διαφθειρόταν. Έμοιαζε πνευματικά νεκρή στο Μεσαίωνα. Αλλά ο Θεός διατηρεί πάντοτε έναν πυρήνα από θαρραλέους πιστούς οι οποίοι, στους πιο σκοτεινούς και δύσκολους καιρούς, έλαμπαν σαν άστρα σε ασέληνη νύχτα. «Εκκλησία» είναι σύνθετη λέξη, από την πρόθεση «εκ» και το ρήμα «καλώ» - εκκαλώ = καλώ έξω. Ο Θεός δημιουργεί έναν ειδικό λαό από αυτούς που κάλεσε έξω από τον κόσμο.

Ο Παύλος συγκρίνει τη σχέση του Χριστού με την εκκλησία Του με αυτή την τρυφερή, προστατευτική σχέση του συζύγου προς τη σύζυγό του:

«Διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας.» Εφεσίους [ε΄] 5:23.

Η εκκλησία είναι μια οικογένεια όπου τα μέλη σχετίζονται μεταξύ τους και συμβάλλουν για την ευημερία τους.

«Άρα λοιπόν δεν είσθε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού.» Εφεσίους [β΄] 2:19.

Ο Παύλος συμβολίζει την εκκλησία με σώμα του οποίου κεφαλή είναι ο Χριστός.

«Και αυτός (ο Χριστός) είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας.» Κολοσσαείς [α΄] 1:18.

Πώς γινόμαστε μέλη του σώματος του Χριστού, της εκκλησίας;

«Διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις έν σώμα.» Α΄ Κορινθίους [ιβ΄] 12:13.

Το βάπτισμα είναι η είσοδος στην εκκλησία. Η Αποκάλυψη περιγράφει τις εκκλησίες ως χρυσές λυχνίες (Αποκάλυψις [α΄] 1:20). Ποια είναι η σχέση του Ιησού με αυτές τις λυχνίες;

«Και στραφείς είδον επτά λυχνίας, και εν μέσω των επτά λυχνιών είδον ένα όμοιον με υιόν ανθρώπου.» Αποκάλυψις [α΄] 1:12,13.

Ο Ιωάννης είδε τον αναστημένο Χριστό να βαδίζει ανάμεσα στις εκκλησίες Του, εκδηλώνοντας τη φροντίδα Του γι’ αυτές και την παρουσία Του στο διάβα των αιώνων.

3. ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ

Ένα πρόσφατο γκάλοπ αποκάλυψε ότι ενώ 94% των Αμερικανών λένε ότι η θρησκευτική εμπειρία γι’ αυτούς έχει σπουδαιότητα, μόνον 25% πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία. Πολλοί άνθρωποι σήμερα έχουν την ιδέα ότι η θρησκεία είναι σαφώς ιδιωτική υπόθεση και δεν αφορά κανέναν άλλον. Δικαιολογούν την αποχή τους μιλώντας για υποκρισία μέσα στην εκκλησία.

Αλλά γεγονός παραμένει ότι ο Χριστός έφερε σε ύπαρξη την εκκλησία για να αναπληρώσει τις εσωτερικές μας ανάγκες. Εσωτερικές δεσμεύσεις τείνουν να χαλαρώνουν όταν ο δρόμος γίνεται τραχύς. Χρειαζόμαστε την αλληλοϋποστήριξη για να κρατήσουμε την πίστη ζωντανή και αποδοτική.

Τα άτομα χρειάζονται την εκκλησία επειδή η συναδέλφωσή μας αυξάνει. Η εκκλησία επίσης επιτελεί τρεις σπουδαίους ρόλους:

1. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

«Η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας.» Α΄ Τιμόθεον [γ΄] 3:15.

Η εκκλησία κρατάει την αλήθεια του Θεού και την υπερασπίζεται μπροστά στον κόσμο. Είναι εύκολο για κάποιους να ακολουθήσουν τις δικές τους διάφορες απόψεις και να κάνουν κάθε είδους δογματικές παρακάμψεις. Μη πιστεύεις πως οτιδήποτε βρίσκεται μέσα στην καρδιά σου είναι η αλήθεια. Ό,τι ο Θεός λεει, αυτό είναι η αλήθεια. Και χρειαζόμαστε μια συλλογική σοφία και των άλλων πιστών για να εντοπίσουμε τις ουσιώδεις αλήθειες στη Γραφή.

2. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ.

«Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως.» Α΄ Πέτρου [β΄] 2:9.

Οι αλλαγές που ο Χριστός επιφέρει στη ζωή των πιστών αποτελούν δοξολογία στο Θεό, ο οποίος μας «εκάλεσεν εις το θαυμαστόν αυτού φως». Η εκκλησία ιδρύθηκε επάνω στον Ιησού «το μυστήριον της ευσεβείας» (Α΄ Τιμόθεον [γ΄] 3:16). Η δύναμή της επιστηρίζεται στην παρουσία του Χριστού στις καρδιές των Χριστιανών.

3. Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟ ΚΟΣΜΟ

Ακριβώς πριν επιστρέψει στον ουρανό, ο Ιησούς υποσχέθηκε στους μαθητές Του:

«Αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς. και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.» Πράξεις [α΄] 1:8.

Είναι μεγάλο προνόμιο για την εκκλησία να αναγγείλει σε όλο τον κόσμο την αγάπη του Θεού. Σαν χριστιανοί, έχουμε μεγάλη ευθύνη να παρουσιάσουμε το Θεό στους ανθρώπους μέσα από τη ζωή μας.

4. ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ

Η εκκλησία που ο Χριστός ίδρυσε, είχε ορισμένη οργάνωση. Κάποιος μπορεί να συμπεριληφθεί στην εκκλησία ή να αποκλεισθεί από αυτήν (Ματθαίον [ιη΄] 18:15-18). Η εκκλησία του Θεού υποδείκνυε ιθύνοντες, είχε κεντρική διεύθυνση καθώς και τοπικούς χώρους συγκεντρώσεων (Πράξεις [η΄] 8:14, [ιδ΄] 14:23, [ιε΄] 15:2, Α΄ Τιμόθεον [γ΄] 3:1-10). Μετά το βάπτισμα οι πιστοί ενώνονταν σε μια οργανωμένη ομάδα (Πράξεις [β΄] 2:4;,47).

Η εκκλησία υπάρχει για αμοιβαία ενθάρρυνση.

«Και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα. μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους. και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» Εβραίους [ι΄] 10:24,25.

Με λίγα λόγια, αυτό κάνει μια εύρωστη εκκλησία. Τα μέλη της αλληλοοικοδομούνται στην πίστη και αλληλοενθαρρύνονται.

Ο Θεός οργάνωσε την εκκλησία Του για να ενδυναμώσει αυτή το λαό Του και για να υπηρετήσει τον κόσμο. Γεγονός είναι ότι μπορούμε να εργασθούμε καλύτερα μαζί παρά ο καθένας χωριστά. Πάρε σαν παράδειγμα την εκκλησία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας. Επιτελούμε ένα παγκόσμιο ιατρικό έργο, από κινητά ιατρεία στις πόλεις μέχρι κλινικές στα πιο απόμακρα νησιά του Ειρηνικού. Στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα εκατοντάδες νέοι μαθαίνουν μια καλύτερη ζωή με το Χριστό - από το Πανεπιστήμιο του Λόμα Λίντα στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου πρωτοπόρησαν σε εγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς, μέχρι τα μικρά ιεραποστολικά σχολεία σκορπισμένα στο εσωτερικό της Αφρικής. Βοηθούμε τους αναξιοπαθούντες και γνωστοποιούμε το μήνυμα της σωτηρίας και επικείμενης έλευσης του Χριστού σε πάνω από 190 χώρες.

Μια ιδιωτική θρησκεία μπορεί να επιτελέσει όλα αυτά; Φυσικά όχι. Μόνο μια οργανωμένη ομάδα αφιερωμένων Χριστιανών μπορεί να επιτελέσει αυτό το έργο.

Ο Χριστός και οι απόστολοι έδωσαν έμφαση στην ανάγκη συνεργασίας των πιστών:

«Δεν δύναται ο οφθαλμός να είπη προς την χείρα, Δεν έχω χρείαν σου. ή πάλιν η κεφαλή προς τους πόδας, Δεν έχω χρείαν υμών. Αλλά πολύ περισσότερον τα μέλη του σώματος τα οποία φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα, ταύτα είναι αναγκαία. . . διά να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων. . . Και σεις είσθε σώμα Χριστού, και μέλη κατά μέρος.» Α΄ Κορινθίους [ιβ΄] 12:21-27.

Όλα τα μέρη του σώματος δεν είναι ακριβώς τα ίδια, όμως κάθε τμήμα είναι σημαντικό και πρέπει να συνεργάζονται αρμονικά. Ένα μάτι χωρισμένο από το σώμα δεν μπορεί να δει. Ένα χέρι κομμένο δεν έχει αξία. Είτε είμαστε ένα μάτι, ένα χέρι, ή ακόμη και ένα δάκτυλο, δεν μπορούμε πραγματικά να είμαστε αποτελεσματικοί για το Χριστό από μόνοι μας. Ανήκοντας στην εκκλησία, όντες ενωμένοι με τα άλλα μέλη του σώματος, γινόμαστε ισχυροί ως Χριστιανοί.

5. Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Βαθιά στην καρδιά μας φωλιάζει η επιθυμία να λατρεύουμε το Θεό. Αλλά αυτή η ανάγκη μπορεί να σβήσει αν δεν της δώσουμε έκφραση. Γι’ αυτό καλούμαστε να δώσουμε φωνή σε αυτό το βαθύτατο θαυμασμό μας:

«Απόδοτε εις τον Κύριον την δόξαν του ονόματος αυτού. προσκυνήσατε τον Κύριον εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού.» Ψαλμοί [κθ΄] 29:2.

«Επιποθεί, και μάλιστα λειποθυμεί η ψυχή μου διά τας αυλάς του Κυρίου . η καρδία μου και η σαρξ μου αγαλλιώνται διά τον Θεόν τον ζώντα.» Ψαλμοί [πδ΄] 84:2.

Πώς αισθανόταν ο ψαλμωδός καθώς πήγαινε στον τόπο της λατρείας;

«Ευφράνθην ότε μοι είπον, Ας υπάγωμεν εις τον οίκον του Κυρίου.» Ψαλμοί [ρκβ΄] 122:1.

Ποια θέση έχει η μουσική σε δημόσια λατρεία;

«Εισέλθετε εις τας πύλας αυτού εν δοξολογία, εις τας αυλάς αυτού εν ύμνω. δοξολογείτε αυτόν. ευλογείτε το όνομα αυτού.» Ψαλμοί [ρ΄] 100:4.

«Αινείτε τον Θεόν εν τω αγιαστηρίω αυτού. . . , αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος. αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα. . . ,αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις. . . Πάσα πνοή ας αινή τον Κύριον.» Ψαλμοί [ρν΄] 150.

Η Γραφή μας λέει ότι οι προσφορές αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της λατρείας:

«Απόδοτε εις τον Κύριον την δόξαν του ονόματος αυτού. λάβετε προσφοράς, και εισέλθετε εις τας αυλάς αυτού. Προσκυνήσατε τον Κύριον εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού.» Ψαλμοί 96:8,9.

Η προσευχή επίσης είναι μια ζωτική πλευρά της δημόσιας λατρείας.

«Δεύτε, ας προσκυνήσωμεν και ας προσπέσωμεν. ας γονατίσωμεν ενώπιον του Κυρίου, του Ποιητού ημών.» Ψαλμοί 95:6.

Η βιβλική μελέτη και το κήρυγμα είναι το κέντρο της λατρείας στην Καινή Διαθήκη. Ξεκινώντας από το κήρυγμα του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής στις Πράξεις [β΄] 2, το βιβλίο των Πράξεων αποκαλύπτει το θεμελιώδη ρόλο που ο Λόγος του Θεού είχε στη λατρεία της πρώτης εκκλησίας. Από την εποχή των Μεταρρυθμιστών μέχρι την εποχή μας, κάθε μεγάλη θρησκευτική αναζωπύρωση βασίσθηκε στο βιβλικό κήρυγμα. Γιατί;

«Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους λογισμούς και τας εννοίας της καρδίας.» Εβραίους [δ΄] 4:12.

6. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Μερικοί διαμαρτύρονται ότι η εκκλησία είναι γεμάτη από ατελείς ανθρώπους. Αυτό αληθεύει. Κάποιος πολύ σωστά είπε: «Η εκκλησία δεν είναι μια πινακοθήκη για έκθεση διαπρεπών Χριστιανών, αλλά ένα σχολείο για την εκπαίδευση ατελών Χριστιανών».

Αφού κανένας μας δεν είναι τέλειος, ούτε η εκκλησία θα είναι τέλεια. Η εκκλησία είναι η ελπίδα του κόσμου, αλλά και πάλι, όπως είπε ο Ιησούς στην παραβολή Του: τα ζιζάνια αυξάνουν ανάμεσα στο σιτάρι (Ματθαίον [ιγ΄] 13:24-30). Κάποιος έκανε τη σκέψη ότι η εκκλησία πρέπει να ονομάζεται η Κοινωνία των Συγχωρημένων και Συγχωρούντων.

Όταν διαβάζουμε τις επιστολές του Παύλου, ανακαλύπτουμε ότι η αποστολική εκκλησία είχε κρίσιμα προβλήματα, όπως και η εκκλησία σήμερα έχει σοβαρές ατέλειες. Καμιά φορά πολλοί από μας πηγαίνουμε στην εκκλησία περιμένοντας να τραφούμε από το Λόγο του Θεού, αλλά επιστρέφουμε νηστικοί. Γνωρίζουμε ποιμένες οι οποίοι δεν αναλαμβάνουν με σοβαρότητα τις ευθύνες τους απέναντι στην εκκλησία, και κάποιοι στην εκκλησία δε βιώνουν αυτό που κηρύττουν. Μερικές εκκλησίες καταλήγουν στην ψυχρότητα, και όπως είπε κάποιος: «είναι τόσο κρύες που μπορείς να κάνεις παγοδρομίες στους διαδρόμους της».

Μερικές φορές είναι πολύ σκληρό να προσπερνούμε αυτές τις αποτυχίες και να βλέπουμε την αρχική πρόθεση του Χριστού για την εκκλησία Του. Άλλοτε πάλι είναι εύκολο να ξεπερνάμε τα προβλήματα. Αλλά να θυμόμαστε ότι κανένα ένοχο εκκλησίασμα δεν μπόρεσε ποτέ να καταστρέψει ή να διαταράξει το Μεγάλο Ακρογωνιαίο Λίθο της εκκλησίας - τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Έτσι, στη μακριά πορεία, η μόνη μας ελπίδα για να τραφούμε στις ατελείς εκκλησίες είναι να έχουμε το βλέμμα μας προσηλωμένο στο Σωτήρα ο οποίος διακονεί για μας.

Η εκκλησία δε θα σταματήσει ποτέ να είναι τόπος λατρείας όπου οι αμαρτωλοί συναντούν το Θεό. Ο Ιακώβ είπε για τον τόπο όπου βρήκε το Θεό!

«Βέβαια ο Κύριος είναι εν τω τόπω τούτω, και εγώ δεν έξευρον. . . Πόσον φοβερός είναι ο τόπος ούτος! δεν είναι τούτο, ειμή οίκος Θεού, και αύτη η πύλη του ουρανού.» Γένεσις [κη΄] 28:16,17.

Ο Χριστός είναι και το θεμέλιο και η κεφαλή της εκκλησίας, και επίσης Σωτήρας της και Κύριος. Παρά τα λάθη της, η εκκλησία ανήκει σε Αυτόν. Όσοι εισέρχονται και ατενίζουν στο Χριστό, θα δουν τη δόξα Του και τη δύναμη της σωτηρίας. Θα έχουν τη χαρά του Κυρίου και τη χαρά της συναδέλφωσης με τους πιστούς.

«Ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, διά να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν του ύδατος διά του λόγου. διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα, ή ρυτίδα, η τι των τοιούτων, αλλά να ήναι αγία και άμωμος.» Εφεσίους [ε΄] 5:25-27.

Η εκκλησία είναι τόσο σπουδαία για τον Ιησού, που «παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής» όταν πέθανε για τον καθένα μας ατομικά και για την εκκλησία συλλογικά. Έτσι, το να ανήκεις στην εκκλησία είναι σημαντικό για σένα. Ποια είναι η σχέση σου με την εκκλησία; Είσαι μέλος του σώματος του Χριστού;

7. ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Πόσες αληθινές πίστεις ή εκκλησίες έχει ο Ιησούς στον κόσμο;

«Έν σώμα και έν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας. είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα.» Εφεσίους [δ΄] 4:4,5.

Εφόσον ο Χριστός έχει μόνον μία πίστη, πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ποια είναι αυτή; Ο Ιησούς μάς δίνει το κλειδί να βρούμε την αληθινή εκκλησία:

«Εάν τις θέλη να κάμη το θέλημα αυτού, θέλει γνωρίσει περί της διδαχής, αν ήναι εκ του Θεού, ή αν εγώ λαλώ απ’ εμαυτού.» Ιωάννην [ζ΄] 7:17.

Όταν δεσμευθούμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού, Αυτός θα μας βοηθήσει να δούμε αν η διδασκαλία μιας συγκεκριμένης εκκλησίας είναι από το Θεό ή απλώς ανθρώπινη παράδοση. Το κύριο συστατικό σε μια εκκλησία είναι ο σεβασμός και η υποταγή της στο Λόγο του Θεού. Η γνήσια συναδέλφωση οικοδομείται επάνω στη Γραφή και όχι επάνω σε χαρισματικό ηγέτη ή σε μεγάλη εκκλησία. Πριν αποφασίσεις να ενωθείς με μια εκκλησία, είναι σημαντικό να καταλάβεις πολλά θέματα που δεν αναφέρθηκαν ακόμη στα Τεύχη ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ. Τα Τεύχη που ακολουθούν, θα δώσουν μερικές κατευθυντήριες αρχές για να κάνεις ορθή εκλογή εκκλησίας. Το Τεύχος 26 ιδιαίτερα ασχολείται με αυτό το θέμα.

Συνέχισε να κάνεις ανακαλύψεις σε αυτά τα Τεύχη, να βαδίζεις στο φως που ο Θεός σού αποκαλύπτει από τη Γραφή, και θα σου εξηγήσει το θέλημά Του για σένα. Ένας θερμός Χριστιανός είναι αυτός που ανοίγει την καρδιά και τη διάνοιά του να δεχθεί την αλήθεια όπως ο Θεός την αποκαλύπτει στο λόγο Του.

Θεέ και Πατέρα όλων μας, θα είμαι πάντοτε ευγνώμων που γνώρισα τα καλά νέα για τον Ιησού. Σε ευχαριστώ για εκείνους που αναλώνονται για να γνωστοποιήσουν το ευαγγέλιο. Αυτή τη στιγμή θέλω να αποτελέσω και εγώ μέρος αυτών των πιστών που διακηρύττουν την αγάπη Σου. Κατάστησέ με δραστήριο μάρτυρα στην εκκλησία Σου και στον κόσμο. Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.

---

Συνέχισε τη μελέτη σου: Μπορεί η πλειονότητα να κάνει λάθος;